Tandaan: “Ang mabuting Pinoy ay ngiti ng Diyos sa lupa.”
_______________________________
_______________________________
“Sino ang may pinakamagandang Mommy?”
Daddy: “Pagsabihan mo nga ang anak mong si Junior. Napapansin ko kasi, ngayong nine years old na siya, unti-unting sumasama ang ugali. Tulad kangina, nakipag-away siya sa kalaro niyang kapitbahay natin. Kaya nga, habang wala ka pa, pinarusahan ko na siya. Hayan, tingnan mo, pinaupo ko sya sa isang silya na nakaharap sa sulok para magtanda.”
Mommy: “Bayaan mo, Daddy. Makikita niyang anak mo. Makikita nya... Hindi rin kasi pwede sa akin ang lumalaki siya nang paurong.”
Pagkatapos ng limang minutong pakikipag-usap kay Junior, bumalik si Mommy kay Daddy, at ito ang progress report:
Mommy: “Daddy, ayos na. Pinagsabihan ko na si Junior.”
Daddy: “Bakit ang bilis ng usapan nyo? Ano ito’t palundag-lundag pa yata siya sa saya. Kinunsinte mo ba? Di ba sinabi mo, sasabunin mo siya para magtanda?”
Mommy: “Kasi, Dad, ehhh…. kasi ... kaya pala nagalit nang husto si Junior at nakapagbuhat ng kamay, eh, nagkainitan sila sa pagtatalo kung sino talaga ang may mas magandang Mommy.”
Lesson of the story:
Kathang-isip lang po ang kwento, adapted from “Dennis the Menace”, pero tunay na nangyayari sa pamilya natin sa iba’t-iba nga lang version. Ang “disiplina” ay paghuhubog ng budhi para maging isang disipulo ni Kristo. Kapag ang “disiplina” ay laging delayed, o laging iginagawa ng exemption dahil kinaaawaan ang bata kung ito ay tuturuang maging honest, masipag, mapagkawanggawa at matatag sa kabanalan, ang mga magulang ang magsisisi sa bandang huli. At ito ang magiging bukambibig ng mga magulang sa kanilang pagsisisi – “Naku po, Diyos ko, saan ako nagkamali? Minahal ko naman sila lahat. Syanga pala!”
_______________________
Pag-asa ni Juan de la Cru$$$
Galit na galit ang bossing ni Juan dahil natagpuan niya ito na nakatingala sa sandalan ng kanyang silya, nakanganga pa, habang maririnig mula pa sa may pintuan ang sound effect na, “Zzzzzzzzzzz – zzzzzzzzzz- zzzzzzzzzzzz – zzzzzzzzzzzz”. Talo pa ang ingay ng 1970 model na air conditioner.
Bossing:
Daddy: “Bakit ang bilis ng usapan nyo? Ano ito’t palundag-lundag pa yata siya sa saya. Kinunsinte mo ba? Di ba sinabi mo, sasabunin mo siya para magtanda?”
Mommy: “Kasi, Dad, ehhh…. kasi ... kaya pala nagalit nang husto si Junior at nakapagbuhat ng kamay, eh, nagkainitan sila sa pagtatalo kung sino talaga ang may mas magandang Mommy.”
Lesson of the story:
Kathang-isip lang po ang kwento, adapted from “Dennis the Menace”, pero tunay na nangyayari sa pamilya natin sa iba’t-iba nga lang version. Ang “disiplina” ay paghuhubog ng budhi para maging isang disipulo ni Kristo. Kapag ang “disiplina” ay laging delayed, o laging iginagawa ng exemption dahil kinaaawaan ang bata kung ito ay tuturuang maging honest, masipag, mapagkawanggawa at matatag sa kabanalan, ang mga magulang ang magsisisi sa bandang huli. At ito ang magiging bukambibig ng mga magulang sa kanilang pagsisisi – “Naku po, Diyos ko, saan ako nagkamali? Minahal ko naman sila lahat. Syanga pala!”
_______________________
Pag-asa ni Juan de la Cru$$$
Galit na galit ang bossing ni Juan dahil natagpuan niya ito na nakatingala sa sandalan ng kanyang silya, nakanganga pa, habang maririnig mula pa sa may pintuan ang sound effect na, “Zzzzzzzzzzz – zzzzzzzzzz- zzzzzzzzzzzz – zzzzzzzzzzzz”. Talo pa ang ingay ng 1970 model na air conditioner.
Bossing:
“Juan, hindi ka kinuha ng kompanya para bayaran ang iyong pagtulog. Ano ka sinuswerte? Kailangang itanim nyo sa inyong isip na dapat kumita ang korporasyon.”
Juan:
“Sorry po, Sir, hinding-hindi na po mauulit, Sir... Sorry po uli.”
At simula noon, hindi na nga naulit ang paghihilik ni Juan nang ganon sa gitna ng trabaho... sapagkat ang maririnig ngayon lagi sa panakaw niyang pagtulog sa opisina, sa halip na “zzzz – zzzz - zzzzz”, ay “$$$$$$$$$$$-$$$$$$$$$$$$$-$$$$$$$$$”.
Lesson of the story:
Masunurin nga naman si Juan. Highly motivated at efficient, dahil kahit sa kanyang nakaw-idlip, ang kanyang bukambibig ay pagkita, $$$$$-$$$$-$$$$. Ha ha ha ha ha. Kaya nga, ngayon pong sasapit na ang election, magwagi nawa ang tunay na statesman. Bakit? Kahit magsikap ang mga college graduates natin, lalo na ang mga simple nating manggagawa at magsasaka, kung walang tunay na statesman na magtatanggol sa kapakanan ng common good (hindi lang ng mahihirap), ang kahihinatnan ng kanilang buhay ay ganito: “Sampung kahig, isang tuka”. Sa halip na ang magwagi ay ang lahat, ang mananalo lang ay ang may control ng hweteng, ng sugalan at ang mga mang-aapi ng kababaihan. Kaya nga, bukod po sa statesmen, nakasalalay din po ang buhay ni Juan de la Cruz sa inyo na educators, sa Simbahan at sa mga pamilya. Mabuhay ang tunay na statesmen!
Syanga pala, hwag po kayong malilito sa salitang “statesman”. Hindi ko po ibig sabihin sabihin na ang tanging solusyon sa R.P. ay ang magpunta kayo sa States para maging “States man”. Ha ha ha ha ha. However, kung nakapag-abroad na kayo lalo na kung sa States, hwag naman ninyong “iiwanan” si Juan de la Cruz. Wala pong iwanan! Maganda nga po ang inyong “awa” at “limos”. Pero hindi po awa talaga ang kanilang kailangan. Kayo po ang kailangan nila; hindi bilang isang referee, spectator o isang coach kundi bilang isang “player”. Papaano? Mas alam po ninyo ang gagawin kaysa akin. Huwag po natin silang pabayaan. Syanga naman.
________________________
“Kilala mo ba ako?”
Kapitbahay: “Good morning Mom. Alam mo Mom, hindi ka na dapat nagtatrabaho sa inyong bakuran.”
Lesson of the story:
Masunurin nga naman si Juan. Highly motivated at efficient, dahil kahit sa kanyang nakaw-idlip, ang kanyang bukambibig ay pagkita, $$$$$-$$$$-$$$$. Ha ha ha ha ha. Kaya nga, ngayon pong sasapit na ang election, magwagi nawa ang tunay na statesman. Bakit? Kahit magsikap ang mga college graduates natin, lalo na ang mga simple nating manggagawa at magsasaka, kung walang tunay na statesman na magtatanggol sa kapakanan ng common good (hindi lang ng mahihirap), ang kahihinatnan ng kanilang buhay ay ganito: “Sampung kahig, isang tuka”. Sa halip na ang magwagi ay ang lahat, ang mananalo lang ay ang may control ng hweteng, ng sugalan at ang mga mang-aapi ng kababaihan. Kaya nga, bukod po sa statesmen, nakasalalay din po ang buhay ni Juan de la Cruz sa inyo na educators, sa Simbahan at sa mga pamilya. Mabuhay ang tunay na statesmen!
Syanga pala, hwag po kayong malilito sa salitang “statesman”. Hindi ko po ibig sabihin sabihin na ang tanging solusyon sa R.P. ay ang magpunta kayo sa States para maging “States man”. Ha ha ha ha ha. However, kung nakapag-abroad na kayo lalo na kung sa States, hwag naman ninyong “iiwanan” si Juan de la Cruz. Wala pong iwanan! Maganda nga po ang inyong “awa” at “limos”. Pero hindi po awa talaga ang kanilang kailangan. Kayo po ang kailangan nila; hindi bilang isang referee, spectator o isang coach kundi bilang isang “player”. Papaano? Mas alam po ninyo ang gagawin kaysa akin. Huwag po natin silang pabayaan. Syanga naman.
________________________
“Kilala mo ba ako?”
Kapitbahay: “Good morning Mom. Alam mo Mom, hindi ka na dapat nagtatrabaho sa inyong bakuran.”
Mrs. ni General: “Sus, bakit naman? Nakakasira ba ng beauty ko? Masama ba ang magwalis ng bakuran? Masama ba ang mag-alaga ng hardin?”
Kapitbahay: ”Hindi naman, Mom. Kasi lang, Mom, Misis ka kasi ng General, eh. Di ba?”
(The next day, nakita muli ni kapitbahay si Misis ng General sa garden. Pero hindi nagtatrabaho kundi maganda na ang pagkakaupo sa isang round table; nagkakape habang nagbabasa ng diyaryo at meron pang sounds. Pero mapapansin na may lalaking naggagahok ng damo sa tabi niya … Aba, si General! Ha ha ha ha ha).
Lesson:
Okey lang yun, di ba? General, nagbubungkal ng hardin habang si Mrs. V.I.P. ay nakakwatro, nagkakape at nagbabasa ng morning papers. Ha ha ha ha. Okey! Pero meron pa po kaming comment: Hindi siguro maganda na ang Misis ni General at ang kanyang mga anak ay feeling at behaving as though na sila din ay General... at kung minsan ay behaving na mas-General pa sila kaysa kay General. Hindi po bale sana kung sa mabuting bagay.
Lesson:
Okey lang yun, di ba? General, nagbubungkal ng hardin habang si Mrs. V.I.P. ay nakakwatro, nagkakape at nagbabasa ng morning papers. Ha ha ha ha. Okey! Pero meron pa po kaming comment: Hindi siguro maganda na ang Misis ni General at ang kanyang mga anak ay feeling at behaving as though na sila din ay General... at kung minsan ay behaving na mas-General pa sila kaysa kay General. Hindi po bale sana kung sa mabuting bagay.
Applicable din po ito sa mga kamag-anak, nakausap, kakilala at body-guard ni Ambassador, Governor, Konsehal, Consul, Colonel, atbp. Ganon din, applicable din po ito sa mga kumpare, anak sa kasal, ka-inuman at kalaro sa baraha nina General, Mayor, Governor, Konsehal, Manager, etc. Sorry po. Peace, po! Happy Easter po sa ating lahat! Syanga naman.
- Nebursnom -
- Nebursnom -
No comments:
Post a Comment